احمد آرام مترجم معروف و توانای معاصر در سال ۱۲۸۱ هـ ش در تهران دیده بر جهان گشود.
پس از اتمام تحصیلات ابتدایی در مدرسه ی دانش و متوسطه در دار الفنون وارد دانشکده حقوق شد. پس از مدتی از حقوق منصرف شد و رشته طب را انتخاب کرد.
احمد آرام علاقه خاصی به تعلیم و تربیت پیدا کرد و طب را در سال آخر دانشگاه رها کرد و در سال ۱۳۰۲ هـ ش به خدمت فرهنگ در آمد.
آرام از سال ۱۳۳۵ هـ ش در مرکز انتشارات فرانکــلـن بـه فعالیتهای علمی، ادبی و تربیتی پرداخت و دست به ترجمه زد. اغلب کتابهای علمی سنگین برای ترجمه انتخاب می کرد و به نحو احسن به ترجمه آن همت می گماشت.
آرام مدتها با مجلات سنگین تهران نظیر مجله ی «سخن» و دیگر مجلات همکاری صمیمانه داشت، از ترجمه های او میتوان : «شش بال علم» از جرج سارتن، «اثبات وجود خدا» از کلوور مونسیما، «مرزهای دانش» با همکاری چند مترجم دیگر، «تاریخ علم» از جرج سارتن، «پیدایش و مرگ خورشید» از ژرژ گاموف، «روح ملتها» از زیگفرید، «وعده ی راست» از طه حسین و «فلسفههای بزرگ»، «مقدمهای بر فلسفه»، «مشرق زمین گهواره ی تمدن» ، «علم و مردم» ، «تکامل فیزیک»، «حساب دیفرانسیل» و «انتگرال برای همه»، «چگونه روحهای محکم و زنده بسازیم»، «یونانیان و بربرها» و «فلسفه ی تربیت» در دو جلد را نام برد.
آرام نامه نام مجموعه ای از گفتارهایی است که درباره ی احمدآرام چند سال پیش چاپ و منتشر شد.
گفتنی است استاد بزرگوار برای دیدار فرزندان خود عازم آمریکا شد و به سبب کهولت سن در ۱۶ فروردین ماه سال ۱۳۷۷ هـ ش در مرز ۹۴ سالگی در یکی از بیمارستانهای آمریکا رخت به سرای باقی
کشید.
منبع: از کتاب با خلوت گزیدگان خاک، عباس مهیار، انتشارات جامعه
